ในคืนของวันปล่อยผี วันที่ 31 ตุลาคม 2018 หลังจากที่ผู้คนมองข้าม เดอริค โรส ไปแล้วในฐานะสตาร์ของลีกคนหนึ่ง หลังจากที่เขากลายเป็นเพียงเรื่องเล่าในอดีตเรื่องหนึ่ง การ์ดจ่ายของทีมมินนิโซตา ทิมเบอร์วูลฟ์ส ก็กลับมาโชว์ให้เราเห็นอีกครั้งว่าทำไมเขาถึงเคยเป็นนักบาสที่น่าตื่นตาตื่นใจมากที่สุดในโลก ด้วยการทำจำนวนแต้มมากที่สุดในการเล่นอาชีพของเขาถึง 50 แต้ม
“เราไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะการใส่เสื้อย้อนยุคของวูลฟ์สหรืออะไรนะ แต่ในเกมนี้ รู้สึกเหมือนกับว่าได้เห็นฟอร์มของเดอริค โรส คนเดิมเลย” ลีอา โอลเซ่น บอกกับ โรส ในช่วงสัมภาษณ์หลังเกม
สำหรับ โรส ที่ยังน้ำตาคลอเบ้าอยู่เบาๆ กับเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนี้ ภายในหัวของเขาก็คงคิดถึงสิ่งที่เขาฝ่าฟันมาตลอดอาชีพการเล่นของตัวเองเหมือนกัน
เรื่องราวของ เดอริค โรส แฟนๆ บาสทั่วไปก็คงพอทราบกันดีอยู่แล้ว จากการเป็น Rookie of the Year ในปี 2009 จนใต่เต้าขึ้นเป็น MVP ที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ NBA ในปี 2011 ด้วยอายุเพียง 22 ปี หลังจากนั้นเขาเจออาการบาดเจ็บที่เข่ารุมเร้ามาตลอดตั้งแต่ปี 2012 เป็นต้นมา จนทำให้เขากลายเป็นผู้เล่นอีกหนึ่งคนที่เมื่อแฟนๆ พูดถึงจะต้องมีการกล่าวว่า “ถ้าเขาไม่เจ็บนะ…” อย่างแน่นอน
มันก็ไม่แปลกหรอกที่คนจะมองข้ามเดอริค โรส ไปแล้วว่าเขาจะเป็นผู้เล่นที่มีบทบาทใน NBA ณ ปัจจุบันได้ ทั้งๆ ที่เขาก็เพิ่งอายุเพียง 30 ปีเท่านั้นเอง แต่หลังจากอาการบาดเจ็บที่เข่าไปเมื่อปี 2012 ครั้งนั้น เขาก็ไม่สามารถเค้นฟอร์มเก่ากลับมาได้เลย
ในช่วงสี่ฤดูกาลหลังจากที่เขาบาดเจ็บ ทั้งกับ ชิคาโก บูลส์ และ นิวยอร์ก นิกส์ เขาก็เป็นการ์ดที่ทำแต้มได้ระดับ 15 แต้มต่อเกมขึ้นไปอยู่เสมอ… เพียงแค่มันไม่เหมือนเดิม ความรวดเร็ว การระเบิดพลังเข้าหาห่วง การข้ามที่ดุดัน ทั้งหมดดูเหมือนจะค่อยๆ เลือนหายไปแต่ละปี แล้วก็ซวยซ้ำอีกรอบ เมื่ออาการบาดเจ็บช่วงท้ายซีซั่นปี 2016-2017 ทำให้เขาต้องผ่าเข่าเป็นครั้งที่ 4 ในช่วงอายุการเล่นเพียง 9 ปีเท่านั้น
แม้ว่าเขากลับมาได้อีกครั้ง และได้เซ็นกับทีม คลีฟแลนด์ แคฟวาเลียร์ แต่ด้วยสภาพจิตใจที่ระส่ำระสาย เขาก็ต้องขอพักการเล่นไประยะหนึ่ง และก็โดนเทรดทิ้งไปทีม ยูท่า แจ็ซ ในช่วงเวลาไม่กี่เดือนหลังจากที่เพิ่งร่วมทีมได้
ด้วยอายุเพียง 29 ปี ผู้เล่นระดับอดีต MVP คนนี้ ก็มาถึงจุดต่ำสุดในการเล่นอาชีพ เมื่อเขาโดนแจ็ซปล่อยตัวไปในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2018
“ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น มันก็มีเหตุผลของมันทั้งนั้น ผมเชื่อแบบนั้นจริงๆ” โรส กล่าวในช่วงการแถลงข่าวหลังจากเกมที่เขาทำไป 50 แต้ม ราวกับเป็นชะตาลิขิตเพราะทีมที่เขาสามารถเอาชนะได้ในครั้งนี้ คือ ทีมยูท่า แจ็ซ ที่ปล่อยตัวเขาไปนั่นเอง
โรส ล่องลอยอยู่กับการไม่มีทีม กับความไม่แน่นอนของอนาคตในอาชีพการเล่นบาสของตัวเองอยู่เกือบหนึ่งเดือน ก่อนที่ทีม มินนิโซตา ทิมเบอร์วูลฟ์ส จะติดต่อมาและร่วมตกลงสัญญากันในวันที่ 8 มีนาคม ทำให้เขาได้กลับมาเจอกับบรรยากาศเดิมๆ สมัยที่เล่นอยู่บูลส์กับ โค้ช ทอม ธิโบโดว์ และ เพื่อนร่วมทีมเก่า ทั้ง จิมมี่ บัตเลอร์ และ ทาจ กิ๊บสัน
“ผมเพียงแค่อยากได้โอกาสที่จะโชว์ให้ทุกคนเห็นว่าผมยังเล่นได้” โรส กล่าวไว้เมื่อตอนที่ร่วมทีมครั้งแรก “สิ่งเดียวที่ผมขาดตอนนี้คือ ‘โอกาส’ และ หลังจากที่ผมคุยกับโค้ชธิโบโดว์ ก็ดูเหมือนเขาพร้อมจะให้โอกาสกับผม”
ก่อนที่จะที่ย้ายมา โรส ลงเล่นให้กับแคฟส์ไป 16 เกม และลงเพียง 19.3 นาที ด้วยผลงาน 9.8 แต้มต่อเกมเท่านั้น ถ้าธิโบโดว์จะไม่ปล่อยเขาลงไปเล่นเท่าไหร่ ก็คงไม่น่าแปลกใจ แต่ โรส ก็ได้รับโอกาสมาเรื่อยๆ จนช่วงเพลย์ออฟที่เจอกับ ฮุสตัน รอกเกตส์ ถึงแม้ว่าทีมจะแพ้ไป 4-1 เกม แต่ โรส ก็ทำผลงานได้อย่างคงที่ ทำเฉลี่ย 14.2 แต้ม และ 2.6 แอสสิสต์ต่อเกม
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/59488931/usa_today_10797629.0.jpg)
“พูดกันตรงๆ เวลาที่ผมลงเล่น จะให้ผมวัดกับใครก็ได้” โรส กล่าวไว้ตอนที่ซ้อมกับทีมช่วงแรกๆ “ผมรู้ดีว่าเกมนี้ต้องเล่นยังไง ผมไม่ใช่ผู้เล่นที่เห็นแก่ตัว ผมไม่ได้เล่นเพื่อสถิติของตัวเอง ผมแค่อยากชนะ และ ช่วยทีมนี้ เท่านั้นเอง”
พอมาในซีซั่นนี้ ขณะที่พาดหัวข่าวแต่ละเกมของวูลฟ์ยังคงไปเพ่งอยู่กับว่าเกมนี้ จิมมี่ บัตเลอร์จะเล่นหรือไม่ หรือ ทาวน์ส จะเล่นเป็นอย่างไรบ้าง… โรสก็ยังคงค่อยๆ ทำผลงานของตัวเองอยู่เรื่อยๆ อย่างคงที่ และ ใครที่ได้คลุกคลีอยู่กับทีมนี้จริงๆ ก็คงจะคิดอยู่เหมือนกันว่า ไม่ช้าก็เร็ว โรสก็จะสามารถเค้นฟอร์มเดิมกลับมาได้
เมื่อประมาณ 1 สัปดาห์ก่อนที่โรสจะระเบิดฟอร์มทำ 50 แต้มได้ เขาก็เริ่มเรียกเสียงฮือฮามาบ้างกับการทำ 28 แต้มใส่ทีม ดัลลัส แมฟเวอริคส์มาแล้ว
“เราเห็นกันมาอยู่แล้วตลอดช่วงเวลาฝึกซ้อมด้วยกันว่าเขาทำได้ ที่เหลือมันก็เป็นแค่เรื่องของการปรับตัวเข้าหากัน” ทาจ กิ๊บสัน เพื่อนร่วมทีมกล่าวหลังจากเกมที่โรสทำไป 28 แต้มครั้งนั้น “พวกเราเชื่อมั่นในตัวเขามาตลอด และเราก็เข้าใจว่าเราต้องพึ่งเขาในสนามมาก หลายๆ คนอาจจะไม่เข้าใจนะ แต่พอเราได้เล่นในบรรยากาศกับผู้คนที่คุ้นเคย ทั้งผู้เล่นและโค้ช มันยกระดับการเล่นขึ้นมาได้อีกนั่นแหละ”
“ผมแค่ดีใจที่เขากลับมาเล่นในระดับสูงๆ ได้อีกครั้งตอนนี้”
โค้ชธิบส์ไม่เพียงแค่ดีใจกับผลงานครั้งนั้น แต่มั่นใจว่า โรส มีดียิ่งกว่านั้นรออยู่
“สิ่งที่เขาทำมาตลอดให้เราได้เห็น มันเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าเขาเป็นคนแบบไหน ตราบใดที่เขาแข็งแรงนะ เขาจะเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดในลีกคนหนึ่งเสมอ”
ความเชื่อมั่นของโค้ชต่อผู้เล่นที่แรงกล้าขนาดนี้ ทำให้ธิบส์ ตัดสินใจใช้โรสเป็นผู้เล่นตัวจริงในเกมคืนวันฮาโลวีน เป็นครั้งแรกในรอบหนึ่งปีที่จะได้ลงเล่นเป็นตัวจริง ซึ่งกลายเป็นการจัดฉากที่สวยงามให้กับผลงานครั้งนี้ของโรส
“เกมนี้มันคือทุกอย่างจริงๆ” เดอริค โรสกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือท่ามกลางเสียงเชียร์ของแฟนๆ ชาวมินนิโซตาหลังจบเกมประวัติศาสตร์
เวลาเพิ่งผ่านไปเพียง 9 เดือนเท่านั้นเองหลังจากที่โรสต้องกลายเป็นผู้เล่นไร้สังกัด และ ตอนนี้เขาได้กลายเป็นผู้เล่นคนที่ห้าในประวัติศาสตร์ของสโมสร ที่ทำได้ถึง 50 แต้ม แม้แต่ยอดสตาร์ทั้งอดีตและปัจจุบันของทีมอย่าง สเตฟอน มาร์บิวรี่, จิมมี่ บัตเลอร์, หรือ แม้แต่ เควิน การ์เนตต์ เองก็ยังทำไม่ได้
แต่ โรส สามารถทำได้
หลังจากที่ต้องฝ่าฟันกลับมาจากอาการบาดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า การย้ายทีมอย่างไร้จุดหมาย และ การที่ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นผู้เล่นที่หมดอนาคตแล้ว
“มันคือทุกอย่างจริงๆ” เดอริค โรสกล่าว “ผมแม่งซ้อมมาหนักมาจริงๆ ทำเพื่อทีมนี้ เมืองนี้ แฟนๆ ทั้งหมด ทำเพื่อทุกคนจริงๆ เพราะผมเพียงอยากกลับไปเล่นให้ได้อย่างที่เคยเล่นมาก่อน”
“ผมเล่นมา 11 ปีแล้ว และ เอ็นไขว้หน้าเข่าผมฉีกตั้งแต่เล่นในปีที่ 3 ผมว่าคนทั่วไปตอนนั้นคงเลิกเล่นอาชีพไปแล้ว” เดอริค โรสได้ให้สัมภาษณ์ไว้หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ก่อนครบรอบวันเกิด 30 ปีของเขาไม่นาน “ในด้านการเงิน ผมไม่มีปัญหาแล้ว ผมดูแลตัวเองได้ ตอนนี้ผมเล่นด้วยความรักต่อบาสเกตบอลจริงๆ”
“ผมรู้สึกว่า ผมยังเล่นได้อยู่”
มาในวันนี้ โรส ไม่เพียงแค่โชว์ว่าเขา “ยังเล่นได้อยู่” แต่เขาแสดงให้เห็นอีกครั้งว่า เขายังเล่นได้ในระดับที่เป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดคนหนึ่งของลีก
Tones and Definition 