แจกเกรดมิดเทอม ABL : สิงคโปร์ สลิงเกอร์ส

ยกมือขึ้นหน่อย ถ้าตอนต้นฤดูกาลคิดว่า สลิงเกอร์ส จะเดินทางมาถึงจุดนี้

For English, read here.

ในอีกเพียงไม่กี่วัน ASEAN Basketball League ก็จะเริ่มเปิดศึกกันอีกครั้ง หลังจากที่ร้างลาในช่วงวันหยุด คริสต์มาส และ เทศกาลปีใหม่ที่ผ่านมา หลังจากที่เราอิ่มหนำสำราญกันมาพอสมควรแล้ว เรามาดูกันกับฟอร์มช่วงครึ่งแรกของฤดูกาล ของแต่ละทีมหลังจากแข่งไปทั้งหมด 29 เกมกันหน่อยละกัน

สิงคโปร์ สลิงเกอร์ส

มาเริ่มต้นกับจ่าฝูงกันเลยดีกว่า

เป็นไปได้ว่า นอกเสียจากลูกทีม และ แฟนๆ คงไม่มีใครคาดการณ์ไว้หรอก ว่า สลิงเกอร์ส จะอยู่ในตำแหน่งนี้ ตอนครึ่งฤดูกาลแรก แม้แต่สื่อบาสที่อ้างตนว่ารู้เยอะ ยังไม่วายที่จะคาดเดาอย่างหลุดโลกว่า สลิงเกอร์ส จะพลาดจากการเล่นเพลย์ออฟ และ ชนะไม่ถึง 10 นัด…

ก็นะ…อย่างที่รู้กัน ตอนนี้ผ่านกันไปแล้ว 10 เกม และ สลิงเกอร์ส ก็กวาดไปชัยชนะไปแล้วถึง 8 ครั้ง ถือเป็นความสำเร็จอย่างมาก ยิ่งอได้รู้ว่าพวกเขาเล่นเกมนอกบ้านมา 80% ของเกมทั้งหมด

เกมบุก : B

การบุก ของ สลิงเกอร์ส ค่อนข้างจะตรงไปตรงมา ในกาเล่นครึ่งสนาม ก็จะมี จัสติน ฮาวเวิร์ด แต่ถ้าเป็นเกมในลักษณะ สวยกลับเร็ว ก็จะเป็น ซาเวียร์ อเล็กซานเดอร์ นอกจากนี้ ก็จะมี คริส โรซาเลส และ หว่อง เวย์ ลอง เติมเต็ม นู่นนั่นนี่ โดยเฉพาะลูกยิงในช่วงเวลาสำคัญ

การทำทีมในปีนี้ ค่อนข้างต่างจากปีที่แล้วหน่อย ซึ่งปีที่แล้ว สลิงเกอร์ส เล่นในจังหวะเอื่อยอืดเชื่องช้า (อัตราการครองบอล 77.0 ครั้ง, ต่ำสุด ฤดูกาลที่แล้ว) ซึ่งตรงนี้เปลี่ยนไปทันทีที่เซ็น อเล็กซานเดอร์ มาร่วมทีม ซึ่งพอเขามุ่งมั่นเข้าไปที่ห่วงแล้ว ก็แทบจะหยุดไม่อยู่ สลิงเกอร์สปรับจังหวะเกมให้เร็วขึ้นมาได้เล็กน้อย (77.6 ซึ่งกลับเป็นอัตราการครองบอลที่สูงสุดเป็นอันดับ 3) และผลตรงนี้ ช่วยทั้งทีม และ ผู้เล่นได้มาก

อัตราการครองบอลที่มากขึ้น อาจจะดูขัดกับจำนวนการยิงทั้งหมดของ สลิงเกอร์ส ที่ยิงเพียง 71.1 ครั้งต่องเกม (น้อยที่สุดใน ABL) ซึ่งตรงนี้เป็นเพียงผลจากการเล่นของ สลิงเกอร์ส ที่เรียกได้ว่า “ดุดัน” ตอนนี้ สลิงเกอร์สได้ยิงลูกโทษ เฉลี่ย 25.0 ครั้งต่อเกม ซึ่งเป็นตัวเลขที่สูงสุดใน ABL อย่างง่ายดาย ฮาวเวิร์ด (9.0 ครั้งต่อเกม) และ อเล็กซานเดอร์ (8.3 ครั้งต่อเกม) ต่างก็เป็นส่วนที่ช่วยในด้านนี้ โดยเป็นที่หนึ่ง และ ที่สอง ตามลำดับ

นอกจากนี้ ฮาวเวิร์ด ยังกลายร่างมาเป็นคนที่ทำแต้มแบบกระหน่ำหนักหน่วงมาก โดยเป็นจ่าฝูงการทำแต้มใน ABL ที่ 23.3 แต้มต่อเกมจากการยิง 52.4% และ คนนี้แหละ คือ คนที่ทำให้ สลิงเกอร์ส เป็นทีมที่ยิงดีที่สุดใน ABL ที่อัตราการยิง 42.6% ตอนนี้ ไม่ว่า ฮาวเวิร์ด จะได้บอล ที่ไหนท่าไหน ไม่ว่าจะเป็นการฮุกแบบขี้เกียจๆ หรือ การยิงระยะกลางท่าแปลกๆ ตอนนี้ลงห่วงหมดเลย ผมเคยคิดว่า ว่าเดี๋ยวเขาก็ต้องเย็นลงบ้าง แล้วพลาดบ้าง แต่ตอนนี้ผ่านมาแล้วครึ่งฤดูกาล…คงยากที่ฟอร์มจะหยุดไปดื้อๆ

แต่ถึงแม้จะสรรเสริญกันใหญ่โตตอนนี้ ผมต้องลดเกรดของ สลิงเกอร์ส ในด้านเกมบุกให้เหลือแค่ B ซึ่งอาจจะดูโหดร้าย แต่ก็ต้องทำ เพราะเรื่อองการยิงสามแต้ม…หรือจะเรียกได้ว่า การ “ไม่มี” การยิงสามแต้ม

สลิงเกอร์สก็ไม่ใช่ทีมที่ยิงสามแต้มดีมาแต่ไหนแต่ไร (ยิง 19.1 ครั้งต่อเกม, อัตราการยิงลง 26.7%) แต่ปีนี้ เหมือนว่าจะแยกกว่าทุกครั้ง ตอนนี้ สลิงเกอร์ส ยิงสามแต้มเฉลี่ยเพียง 14.2 ครั้งต่อเกม โดยที่ไม่มีทีมไหนยิงเฉลี่ยต่อกว่า 20 ครั้ง นอกจากนี้ ยิ่งยิงน้อยเท่าไหร่…กลับกลายเป็นก็ยิงไม่ลงมากเท่านั้นเช่นกัน โดยปีนี้ยิงลงอยู่แค่ 19.7% ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี ที่ทีมก็รู้จุดอ่อนของตัวเอง และ หลีกเลี่ยงการยิงสามแต้ม แต่บางทีก็รู้สึกว่า ซักวัน การที่ยิงสามแต้มไม่ได้จะต้องทำให้ทีมนี้ เสียใจ

การป้องกัน:  A+

จุดนี้แหละ คือ จุดที่ สลิงโปร์ สลิงเกอร์ส ทำได้ดีมาก ด้วยความที่ฝึกมาให้เล่นอย่างดุดัน พวกเขาเลยเป็นทีมที่ แข็งแกร่ง ในด้านการป้องกันด้วย แต่มันก็ไม่ใช่แค่เรื่องการเอาพลังกำลังเข้าใจ ที่ผ่านมา ทีมทนี้ ป้องกันทีมตรงข้ามอย่างฉลาดหลักแหลม แสดงให้เห็นว่ามีการทำการบ้านมาเสมอ

ทีมตรงข้ามจะยิงลงแค่เพียง 35.8% เวลาเจอกับ สลิงเกอร์ส ซึ่งนอกจาก ไฮเทคฯ แล้ว  ก็มีอยู่แค่ สลิงเกอร์ส ที่ฉีกห่างออกจาก ระยะะที่ทีมอื่นยิงประมาณ 40% อาจจะเป็นไปได้ว่า พวกเขาทำได้ดีมากในช่วง 4 เกมหลัง ที่ไม่มีทีมไหนสามารถยิงได้ดีกว่า 32.4% ใส่สลิงเกอร์ส แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร สลิงเกอร์ส สามารถหยุด ไทเลอร์ แลมบ์ ให้ยิงได้แค่ 1/15 และ แมทธิว ไรท์ ก็ยิงแค่ 3/15

ก็จริงอยู่ที่พวกเขาสามารถทำการบีบให้ทีมตรงข้ามเสียบอลได้ดี (บีบให้เสีบการครองบอล 16.2 ครั้งต่อเกม สูงสุดเป็นอันดับ 2 ใน ABL) แต่ความสามารถในการชะลอเหล่าสตาร์ของทีมตรงข้ามในเรื่องการทำแต้ม

ตัวต่างชาติ: A

สลิงเกอร์ส ทำได้ดีกับการเซ็นตัวต่างชาติในปีนี้ หลังจากที่ปีที่แล้ววนไปถึง 4 คน แต่ในปีนี้ เหมือนว่า จัสติน ฮาวเวิร์ดจะค้นพบตัวเองใหม่ในช่วงท้ายของอาชีพการเล่นของเขา และมันเป็นตัวตนที่สุดยอดมาก ตอนนี้ พูดได้เลยว่า ฮาวิเวิร์ดสมควรที่จะได้รับพิจารณาเป็นตัวเต็ง สำหรับรางวัล ผู้เล่น World Import ยอดเยี่ยม ด้วยการทำเป็นผู้นำ ABL ในด้านแต้มต่อเกม และ รีบาวด์ต่อเกม (15.3 ครั้งต่อเกม)

ทางด้าน ซาเวียร์ อเล็กซานเดอร์ ก็ถือเป็นผู้เล่นที่มือชื่อพอสมควร (ด้วยการที่ลงเล่นใน NBA D-League มาพอประมาณ) และเป็นการเดิมพันที่ตอบแทนผลได้ดีมาก ที่บอกว่าเป็นการเดิมพัน เป็นเพราะต้องการเปรียบเทียบกับ ฮาสซาน อดัมส์ อิมพอร์ต ของสลิงเกอร์ส ปีที่แล้ว ที่มีชื่อเสียงพอสมควรเช่นเดียวกัน แต่ต่างกันในรอบนี้ คือ อเล็กซานเดอร์กลืนไปกับทีมนี้ได้ดี และได้สร้างมิติใหม่ๆ ให้กับเกมบุกของทีม โค้ชของทีมตรงข้าม ต้องคอยย้ำให้รีบไปประกบอเล็กซานเดอร์ก่อนที่จะข้ามเส้นครึางสนาม ไม่งั้นเค้าอาจจะข้ามหลุดไปถึงห่วงได้ในพริบตา

และท้ายที่สุด ก็คือ คริส โรซาเลส

ถ้าเอาไปเปรียบเทียบตรงๆ กับตัวพวก ASEAN/Heritage import คนอื่น อย่าง บริกแมน, ไรท์, อาร์โนล์ด, แลมบ์, และ โกล์ดสตีน เราอาจจะมอง โรซาเลส ว่า “ด้อยกว่า” ด้วยสถิติเพียง 8.0 แต้ม 3.7 รีบาวด์ และ 3.1 แอสสิสต์ บางทีก็อาจจะสมสัยว่า ทำไมแฟนๆ สลิงเกอร์ส ไม่เรียกร้องหาตัว ASEAN Import ที่สามารถทำสถิติได้ถล่มทลายกว่านี้

แต่นั่นไม่ใช่วิถีของ สลิงเกอร์สเท่าไหร่นัก หรือ อย่างน้อย ก็ไม่ใช่มาตั้งแต่ปีที่แล้ว ที่ใช้เพียง อัล เวอร์การ่า (มี เกย์ฟอร์ต รอดริเกวซ อีกคน…แต่คงไม่ต้องนับแหละมั้ง) องค์กรสิงคโปร์ สลิงเกอร์สมีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตัวผู้เล่นท้องถิ่นจริงๆ และการเซ็นตัว ASEAN Import มาอีกคน อาจจะไปลดเวลาการลงเล่น และ โอกาส ของผู้เล่นหน้าใหม่เหล่านั้น ตลอดการแข่งขัน 4 ฤดูกาลแรก สลิงเกอร์สต้องทนกับความพ่ายแพ้มาเรื่อยๆ จนในที่สุด วันนี้สิ่งที่หว่านไว้มันเริ่มออกดอกออกผล

ผู้เล่นท้องถิ่น: A

หว่อง เวย์ ลอง และ เดสมอนด์ โอ ต่างก็เป็นผู้เล่นสลิงเกอร์สที่อยู่กับทีมมาตั้งแต่ฤดูกาลแรก และ ผลงานก็เริ่มคงที่มาตลอด สำหรับผู้เล่นทางคุณค่า ASEAN ในปีที่ผ่านมาอย่าง เวย์ ลอง การทำแต้ม 10 แต้มต่อเกมเป็นเรื่องปกติไปแล้ว อีกทั้งยังมีการพัฒนาอย่างรอบด้านอีกด้วย เขาอาจจะยังไม่ใช่ผู้เล่นที่ทำแต้มอย่างมีประสิทธิภาพเท่าไหร่นัก (36.8 eFG%) แต่มันก็อยู่ในระดับที่ใช้การได้ และ ไว้ใจได้ในช่วงท้ายเกม

ลีออน เคว็ก คงเป็ผู้เล่นที่น่าตื่นตาตื่นใจ และดูเหมือนว่า มาจากไหนก็ไม่รู้ สำหรับคนที่ไม่ได้ติดตามฟอร์มมาโดยตลอด ด้วยการทำแต้ม 7.5 แต้มต่อเกม เขาสามารถที่จะทดแทนผลงานของ แลรี่ ลิว ของปีที่แล้วได้ในระดับหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เคว็กยังเป็นผู้เล่นที่ถือได้ว่า น่าปวดหัวสำหรับ โค้ช นีโอ ไม่น้อย ด้วยความไม่คงที่ มีเกมที่ทำแต้มได้มากกว่า 10 แต้มถึง 3 เกม (และทำสูงสุด 18 แต้ม) แต่ก็มีอีกสองเกมที่ทำแต้มไม่ได้เลยเช่นกัน เป็นเรื่อวปกติ ของเด็กที่มีอายุเพียง 19 ปีเท่านั้น

ปีนี้ รัสเซล โล กลับมาเล่นแบบขำๆ ให้กับ สลิงเกอร์ส 1 เกม แต่รูโหว่จากการที่ขาดเขาไป จากทีมชุดปีที่แล้วก็ยังเป็นสิ่งที่น่าหวนหาระลึกถึง ด้วยฟอร์ม 4.9 แต้ม และ 4.1 รีบาวด์ต่อเกม ในปีนี้ ก็คาดว่า เดลวิน โก จะอัพเกรดตัวเองขึ้นมาจาก 1.9 แต้ม และ 1.8 รีบาวด์ และ เขาก็ทำได้ดี ด้วยการเพิ่มสถิติเป็น 3.0 แต้ม และ 3.1 รีบาวด์ต่อเกม…แต่สลิงเกอร์ส ยังต้องการผลงานจากเขามากกว่านี้

ผลงานโดยรวม: A

ตอนนี้ สลิงเกอร์ส คงถือได้ว่าเป็นทีมเต็งใน ABL ฤดูกาลนี้แล้วก็ว่าได้ ด้วยผลงานการคว่ำ ไฮเทค บางกอก ซิตี้ และ เคแอล ดรากอนส์ ในเกมที่ออกไปเยือนทั้งสองทีม การที่ทีมนี้ ดูเหมือนจะรังเกียจลูกสามแต้มราวกับเคยฆ่าบุพการี มาก่อน อาจจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าเป็นห่วง แต่ อาจจะเป็นห่วงในแนวประมาณว่า “คิดดู ถ้าทีมนี้ ยิงสามแต้มได้จะเก่งอีกขนาดไหน” มากกว่าแนวคิดแบบ “มันไม่มีทางชนะได้หรอก ถ้าไม่มีลูกสามแต้ม”

สลิงเกอร์ส สมควรที่จะเป็นทีมตัวอย่างใน ABL ด้วยการทำทีมแบบพัฒนา ผู้เล่นท้องถิ่น และ การเล่นแบบเน้นการป้องกันที่มีพื้นฐานโครงสร้างที่ดี และ มีระเบียบ

และคิดดูสิ เพียง 2 เดือนก่อนหน้านี้ ผมยังเขียนอยู่เลยว่าทีมนี้ อาจจะเป็นทีมที่ห่วยที่สุดใน ABL ปีนี้ก็ได้

Cover Photo credit by Kim’s Production Facebook Page